قسمهای دروغین بازاریان ایرانی در دوران قاجار

در هر صنف و حرفه ای معمولاً جهت جلب رضایت مشتری و اعطای اطمینان خاطر به او، عده ای از صاحبان مشاغل با سوء استفاده از سادگی و اعتقاد مشتریان خویش، مستمسک به ترفندهایی می شوند تا بتوانند کالاهای خود را به قیمتهای هرچه گزاف تر به آنان عرضه کنند. یکی از شیوه های پیچده و ماهرانه، سوگندهایی است که ظاهری آراسته و باطنی بی محتوا دارد، ولی مشتری به دلیل صداقت باطنی خویش فریفته آن سوگندها شده و به معامله تن درمی دهد.

از جمله قسمهای دروغ دوره قاجار به ویژه در شهر کرمانشاه آن بوده که فروشنده به مشتری خود می گوید به «طلاپوش قسم» و با گفتن این قسم اولین چیزی که در ذهن مشتری تداعی می شود مقبره حضرت رضا(ع) است وفوراً سوگند وی را باور می کند؛ ولی غافل از اینکه منظور فروشنده زنانی است که زیورآلات و طلا زیادی می پوشند. برخی دیگر از فروشنده ها نیز دستمال سبزرنگی به سر می بستند، به مانند عمامه.  درمواقع لزوم و ضروری به مشتری می گفتند: به ین عمامه قسم. مشتری نیزسوگند وی را باور می کرد.

منبع: شهلا جواهری ، برخی جنبه های مردمشناختی و فرهنگ شناسی بازر سنتی شهرکرمانشاه، مجمعه مقالات مرم شناسی و فرهنگ عامه بنیاد ایران شناسی، 1381، ص 494