۱۳:۴۹۱۰
تیر
اگرچه وقتی شاه در 26 دی ماه 1357 ایران را ترک کرد، دیگر تقریباً بر همه کسانی که اطلاع بسنده‌ای از اوضاع سیاسی و اجتماعی جاری و ساری در ایران داشتند، آشکار شده بود که نظام شاهنشاهی پهلوی را هیچ گونه امیدی به‌بقا و تداوم حیات نیست؛ با این حال، هنوز، دولت بختیار که به تاز‌‌گی از مجلس دوره 24 شورای ملی رأی اعتماد گرفته بود، مدعی مقابله و مقاومت در برابر انقلابیون و یافتن راهکاری برای نجات نهایی حکومت از سقوط قطعی بود. اگرچه در همین برهه منتهی به روزهای پایانی عمر رژیم پهلوی دامنه سرکوبگریها و خشونت‌طلبیها‌ی نیروهای انتظامی و امنیتی در برابر انقلابیون بیش از پیش شدت گرفت، اما هیچ گونه قرینه‌ای وجود نداشت که نشان دهد، حاکمیت به سرعت رو به احتضار پهلوی بتواند شانسی برای بقا پیدا کند. چنین بود که وقتی آیت‌الله امام خمینی رهبر انقلاب اسلامی ملت ایران در 12 بهمن 1357 وارد تهران شد، دیگر نه سرکوبگریهای نظامیان و نیروهای امنیتی و نه هشدارها و تهدیدات دولت بختیار و نظایر آن چندان مورد اعتنای انقلابیون خارج از شماری نبود که به‌وضوح دریافته بودند تا سقوط نهایی حکومت پهلوی راه زیادی در پیش‌رو ندارند
بدین ترتیب در یکی دو روز منتهی به 22 بهمن 1357 دیگر عملاً حکومت ساقط شده بود. و چنین بود که، در ساعت 10 و 30 دقیقه صبح روز 22 بهمن 1357، شورای عالی ارتش شاهنشاهی، طی اعلامیه‌ای به شرح زیر، اعلام بیطرفی کرد و عملاً بر پیروزی انقلاب اسلامی و پایان دوران نظام شاهنشاهی پهلوی مهر تأیید زد (اگرچه درگیریهای میان انقلابیون و وفاداران به نظام شاهنشاهی در حال سقوط، تا ساعتها بعد هم در مناطقی از تهران و برخی دیگر از شهرهای کشور ادامه یافت):
ارتش ایران وظیفه دفاع از استقلال و تمامیت کشور عزیز ایران را داشته و تاکنون در آشوبهای داخلی سعی نموده است با پشتیبانی از دولتهای قانونی این وظیفه را به نحو احسن انجام دهد. با توجه به تحولات اخیر کشور، شورای عالی ارتش در ساعت 10:30 [10 و 30 دقیقه صبح] روز 22 بهمن 1357 تشکیل و به اتفاق تصمیم گرفته شد که برای جلوگیری از هرج و مرج و خون‌ریزی بیشتر، بیطرفی خود را در مناقشات سیاسی فعلی اعلام و به یگانهای نظامی دستور داده شد که به پادگانهای خود مراجعت نمایند. ارتش ایران همیشه پشتیبان ملت شریف و نجیب و میهن‌پرست ایران بوده و خواهد بود و از خواسته‌های ملت شریف ایران با تمام قدرت پشتیبانی می‌نماید.
این اعلامیه را، که اولین بار در ساعت 13 از رادیو ایران پخش شد، افراد مشروحه زیر امضاء کرده بودند:
1. ارتشبد عباس قره‌باغی، رئیس ستاد بزرگ ارتشتاران
2. ارتشبد جعفر شفقت، وزیر جنگ
3. ارتشبد حسین فردوست، رئیس دفتر ویژه اطلاعات
4. سپهبد هوشنگ حاتم، رئیس جانشین ستاد بزرگ ارتشتاران
5. سپهبد ناصر مقدم، رئیس ساواک [با تصویب لایحه تقدیم دولت بختیار در مجلس شورای ملی دوره 24، ساواک در 17 بهمن 1357 منحل شده بود]
6. سپهبد عبدالعلی نجیمی نائینی، مشاور رئیس ستاد بزرگ ارتشتاران
7. سپهبد احمدعلی محققی، فرمانده ژاندارمری
8. سپهبد عبدالعلی بدره‌ای، فرمانده نیروی زمینی
9. سپهبد امیرحسین ربیعی، فرمانده نیروی هوایی
10. دریاسالار کمال حبیب‌اللهی، فرمانده نیروی دریایی
11. سپهبد عبدالمجید معصومی نائینی، معاون پارلمانی وزارت جنگ
12. سپهبد جعفر صانعی معاون لجستیکی نیروی زمینی
13. دریاسالار اسدالله محسن‌زاده، جانشین فرمانده نیروی دریایی
14. سپهبد حسین جهانبانی، معاون پرسنلی نیروی زمینی
15. سپهبد محمد کاظمی، معاون طرح و برنامه‌ی نیروی زمینی
16. سرلشکر کبیر، دادستان ارتش
17. سپهبد خلیل بخشی آذر، رئیس اداره پنجم ستاد
18. سپهبد علی‌محمد خواجه نوری، رئیس اداره سوم ستاد
19. سرلشکر پرویز امینی افشار، رئیس اداره دوم ستاد
20. سپهبد امیرفرهنگ خلعتبری، معاون عملیاتی نیروی زمینی
21. سرلشکر محمد فرزام رئیس اداره هفتم ستاد
22. سپهبد جلال پژمان، رئیس اداره چهارم ستاد
23. سپهبد ناصر فیروزمند، معاون ستاد
24. سپهبد موسی رحیمی لاریجانی رئیس اداره یکم ستاد
25. سپهبد محمد رحیمی آبکناری، رئیس آجودانی ستاد
26. سپهبد رضا طباطبایی وکیلی، رئیس اداره بازرسی مالی ارتش
27. سرلشکر منوچهر خسروداد، فرمانده هوانیروز
