راجع به ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﮔﺮﺍﻳﻲ
چهارشنبه, ۱۱ شهریور ۱۳۹۴، ۰۸:۴۳ ب.ظ
ﻣﻦ ﺑﺮﺍﻱ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺗﻤﺪﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻲ، ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺑﻪﻭﻳﮋﻩ ﺗﻤﺪﻥ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﻲ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﻗﺎﺋﻠﻢ ﻭ ﻣﻴﺮﺍﺙ ﺗﻤﺪﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻲ ﺭﺍ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻬﻢ ﻭ ﺍﺭﺯﺷﻤﻨﺪ ﻣﻲﺩﺍﻧﻢ . ﻣﻲﺩﺍﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﻭﺍﮊﻩ « ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﮔﺮﺍﻳﻲ » ﺭﺍ ﻣﻦ ﺳﺎﺧﺘﻢ ﻭﻟﻲ ﻣﻨﻈﻮﺭﻡ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﮊﻩ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺗﻘﺎﺑﻞ ﮐﺎﺫﺏ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺳﻼﻣﻲ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﺗﺎﺭﻳﺨﻨﮕﺎﺭﻱ ﺭﺳﻤﻲ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﭘﻬﻠﻮﻱ ﺭﺍ ﺷﮑﻞ ﻣﻲﺩﺍﺩ . ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺍﻏﺮﺍﻕﺁﻣﻴﺰ ﺗﺼﻮﻳﺮﻱ ﺧﻮﺩﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ، ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺣﮑﻮﻣﺖﻫﺎﻳﻲ ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﻭ ﺗﻮﺗﺎﻟﻴﺘﺮ، ﻭ ﺍﻧﻄﺒﺎﻕ ﺁﻥ ﺑﺎ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﭘﻬﻠﻮﻱ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻭﺍﺭﺙ ﺗﺎﺝﻭﺗﺨﺖ ﮐﻴﺎﻥ . ﺍﻳﻦ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺭﺍ ﻧﻔﻲ ﮐﺮﺩﻡ . ﺍﺯ ﺳﻮﻱ ﺩﻳﮕﺮ، ﺑﺮﺍﻱ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﺳﻼﻣﻲ ﻧﻴﺰ ﺍﺭﺝ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﻗﺎﺋﻠﻢ . ﺍﮔﺮ ﮐﺴﻲ ﺟﻠﺪ ﺍﻭّﻝ ﮐﺘﺎﺏ ﺯﺭﺳﺎﻻﺭﺍﻥ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺩﻗﺖ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻲﺩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﺻﻮﻻً ﻳﻬﻮﺩﻳﺖ ﺭﺍ، ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﻳﻲ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﻣﻲﺷﻨﺎﺳﻴﻢ، ﻣﻮﻟﻮﺩ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻣﺴﻴﺤﻲ ﻣﻲﺩﺍﻧﻢ ﻳﻌﻨﻲ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻳﻬﻮﺩﺍ ﻧﺎﺳﻲ (ﻳﻬﻮﺩﺍ ﺑﻦ ﺷﻤﻌﻮﻥ ﺑﻦ ﺟﻤﺎﻟﻴﻞ ﺩﻭّﻡ ) ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﻘﻪ ﻣﺪﻭّﻥ ﻳﻬﻮﺩﻱ، ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﮐﺘﺎﺏ « ﻣﻴﺸﻨﺎ » ﮐﻪ ﻣﺎﺩﺭ « ﺗﻠﻤﻮﺩ» ﺍﺳﺖ، ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﻧﻬﺎﺩﻫﺎﻱ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺟﺪﻳﺪ ﻳﻬﻮﺩﻱ ﺗﮑﻮﻳﻦ ﻳﺎﻓﺖ . ﻳﻬﻮﺩﺍ ﻧﺎﺳﻲ ﺍﺯ ﺳﺎﻝ 192 ﻣﻴﻼﺩﻱ ﺑﻪ ﻣﺪﺕ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﺳﺎﻝ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺣﮑﻮﻣﺘﮕﺮ ﺳﻮﺭﻭﺱ (ﺍﻣﭙﺮﺍﺗﻮﺭﺍﻥ ﺭﻭﻡ ) ﭘﻴﻮﻧﺪ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺳﻮﺭﻭﺱ ﺑﻪ ﺁﺋﻴﻨﻲ ﮔﺮﺍﻳﺶ ﻳﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﺁﻣﻴﺰﻩﺍﻱ ﺍﺯ ﭘﺎﮔﺎﻧﻴﺴﻢ ﺭﻭﻣﻲ ﻭ ﻳﻬﻮﺩﻳﺖ ﺑﻮﺩ . ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺁﻟﮑﺴﺎﻧﺪﺭ ﺳﻮﺭﻭﺱ، ﺍﻣﭙﺮﺍﺗﻮﺭ ﺭﻭﻡ، ﺑﺎ ﻳﻬﻮﺩﺍﻥ ﺍﺳﻲ ﺩﺭ ﺣﺪﻱ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺳﻮﺭﻭﺱ ﺍﺯ ﺳﻮﻱ ﺩﺷﻤﻨﺎﻧﺶ ﺑﻪ «ﺁﺭﮐﻲ ﺳﻴﻨﺎﮔﻮﮔﻮﺱ » ( ﺭﺋﻴﺲ ﮐﻨﻴﺴﻪ ) ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺷﻮﺩ . ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻣﻘﺎﺭﻥ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﻓﺮﻭﭘﺎﺷﻲ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﺷﮑﺎﻧﻲ ﻭ ﺻﻌﻮﺩ ﺩﻭﻟﺖ ﺳﺎﺳﺎﻧﻲ ﻭ ﻗﺮﻥﻫﺎ ﺑﺎ ﺩﻭﺭﻩ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﻲ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺩﺍﺭﺩ
ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ، ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﻴﺎﻥ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ( ﺑﻨﻲﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ) ﺟﺎﻣﻌﻪﺍﻱ ﮐﻮﭼﮏ ﻭ ﮐﻢﺍﻫﻤﻴﺖ، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎﻳﺮ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﺷﺮﻕ ﻣﺪﻳﺘﺮﺍﻧﻪ ﭼﻮﻥ ﮐﻨﻌﺎﻧﻲﻫﺎ ( ﻓﻨﻴﻘﻲﻫﺎ )، ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺻﻼ ﺩﺭ ﻗﺪ ﻭ ﻗﻮﺍﺭﻩﺍﻱ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺗﻤﺪﻧﻲ ﺑﺰﺭﮒ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﻲ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ . ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺍﺳﺘﺮ ﻭ ﻣﺮﺩﺧﺎﻱ ﻫﻢ ﻓﻘﻂ ﻳﮏ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ . ﻗﺪﻣﺖ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﺳﺘﺮ ﺑﻪ ﺣﻮﺍﻟﻲ ﻗﺮﻥ ﺍﻭّﻝ ﻣﻴﻼﺩﻱ ﻣﻲﺭﺳﺪ . ﺍﺳﺘﺮ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺗﺎﺭﻳﺨﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻣﻠﮑﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻫﻤﺴﺮ ﺧﺸﺎﻳﺎﺭﺷﺎ ﻧﺒﻮﺩ . ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻳﻬﻮﺩﻳﺖ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻧﮋﺍﺩﭘﺮﺳﺘﺎﻧﻪ . ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ، ﺁﻗﺎﻱ ﭘﻮﺭﭘﻴﺮﺍﺭ ﺟﻨﺠﺎﻝ ﻋﺠﻴﺒﻲ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻓﻀﺎﻳﻲ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻭﺭﺩ ﮐﻪ ﺭﺍﻩ ﺑﺮ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻧﻘﺎﺩﻱ ﺟﺪّﻱ ﻭ ﻋﻠﻤﻲ ﺗﺎﺭﻳﺨﻨﮕﺎﺭﻱ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ . ﺍﻭ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺭﺍ ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﻣﻔﺼﻞ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺁﻗﺎﻱ ﻣﺤﻤﺪﺭﺿﺎ ﺍﺭﺷﺎﺩ ﺁﻏﺎﺯ ﮐﺮﺩ . ﺍﻳﻦ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﺍﺯ 17 ﺗﺎ 21 ﻓﺮﻭﺭﺩﻳﻦ 1379 ﺩﺭ ﭼﻬﺎﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﻳﮏ ﺻﻔﺤﻪﺍﻱ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ.
منبع:P.FBOOK-Dr.Abdollah Shahbazi
