پیشینه جنگ داخلی سوریه

از چهارشنبه 6 بهمن 1389 که جرقه اعتراضات در یک شهر مرزی سوریه روشن شد، بیش از 4 سال و 9 ماه گذشته و تا کنون اهداف سیاسی حامیان داعش محقق نشده است.
در سال 2009 (1388) بشار اسد به پیشنهاد خط لوله قطر که توانست گاز پارس جنوبی را از مسیر عربستان، اردن، سوریه و ترکیه به اروپا برساند «نه» گفت. البته اسد دلایل روشنی برای این «نه» گفتن داشت: رابطه مطمئن و پایدار و منافع راهبردی با ایران و محافظت از منافع متحد قدیمی خود «روسیه». بشار در عوض «نه به قطر» به طرح ۱۰ میلیارد دلاری خط لوله ایران-عراق-سوریه «بله» گفت. یادداشت تفاهم این طرح عظیم در جولای سال ۲۰۱۲(مرداد 1391) امضا شد درست زمانی که جنگ داخلی سوریه به حومه دمشق و حلب گسترش یافت و عراق نیز چارچوب توافق‌نامه‌ای برای ساخت خط لوله‌های گاز را امضا کرد.
کامران متین استاد روابط بین الملل در دانشگاه ساسکس در یادداشتی که 2 سال و نیم بعد از آغاز بحران، در شهریور 92 منتشر شده با اشاره به نقش «گاز» در بحران سوریه نوشت: «با توجه به میزان ذخایر قابل استخراج گاز طبیعی ایران در خلیج فارس که بالغ بر ۱۶ تریلیون متر مکعب تخمین زده می‌شود، خط لوله ایران-عراق-سوریه ظرفیت تامین بخش قابل توجهی از نیازهای کشورهای اروپایی برای ١٠٠-١۵۰ سال آینده را دارا خواهد بود.»
این استاد روابط بین الملل با اشاره به ترس عربستان از این که ایران «قدرت هژمونیک منطقه» شده تاکید کرده است: «ترکیه نقش ترانزیت را برای کمک‌های کشورهای غربی و نیز قطر و عربستان به مخالفین رژیم اسد ایفا کرده و می‌کند چرا که خط لوله پیشنهادی ایران- عراق- سوریه این کشور را از درآمدهای سرشار گمرکی حاصله از عبور خط لوله های حامل گاز طبیعی به مقصد اروپا از خاک این کشور بی نصیب می‌کند.» خط لوله‌ای که قرار است در شرق ترکیه به «نابوکو» متصل شود.
همچنین بر اساس گزارش های خبری بندر بن سلطان مشاور امنیت ملی وقت عربستان سعودی در تلاش ناموفق برای پرداخت رشوه به روسیه برای تغییر موضع، به رئیس‌جمهور پوتین گفته بود: بعد از اسد «هر رژیمی بیاید»، «به طور کامل» در دستان عربستان سعودی خواهد بود و «هیچ گونه توافقی را که به دیگر کشورهای خلیج فارس(ایران) اجازه انتقال گاز خود از مسیر سوریه به اروپا بدهد و به رقابت با صادرات گاز از روسیه بپردازد، امضا نمی‌کند.»

بر اساس گزارش شورای امنیت که خرداد ماه امسال منتشر شده است حدود ۳۰ هزار جنگجوی خارجی از ۱۰۰ کشور جهان از جمله از اروپا عضو داعش هستند. سیا نیز در گزارشی که سال گذشته منتشر شد این تعداد را بین 20 تا 32 هزار نفر که بیشترین آن ها از تونس، عربستان، اردن، روسیه، فرانسه، ترکیه، مغرب، لبنان، آلمان و انگلستان هستند ارزیابی کرده بود...

از یادداشت آقای سید صادق حسینی در خبرآنلاین:

http://khabaronline.ir/detail/477852/World/diplomacy