آنچه گذشت و آنچه لازم است

جامعه ایرانی در طول تاریخ شش هفت هزار ساله اش بر اساس ساختارهای کوچک خودگردان اداره میشده است.ما به جز دوران اخیر هیچ گاه دولت متمرکز قدر قدرت قاهری نداشته ایم که از مرکز پول نفت را تزریق کند و تمامی امور این سرزمین پهناور را سامان دهد.اصولا وضعیت جغرافیایی کشور ما اجازه چنین اقتداری را به دولت مرکزی نمیداده است.بنابراین همیشه ساختار سیاسی سرزمین ما آن چیزی بوده است که امروزه اروپایی ها به آن (نظام کنفدراتیو)میگویند.دولت مرکزی کارکردهای عمومی و همگانی را سامان میداده است.به همین دلیل حتی در بدترین اوضاعی که دولت مرکزی به هم می ریخت،امنیت جامعه کمتر مختل میشد زیرا این امنیت را خود مردم،نهادهای کوچک محلی،تأمین میکردند.

منبع:عبدالله شهبازی/نظریه توطئه وفقرروش شناسی درتاریخ نگاری معاصرایران /صفحه108و109