"کوروش"هخامنشی این روزها چهره بسیار جنجال‌سازی در میان چهره‌های سیاسی و رسانه‌ها شده است. با این وجود برخی از باستان شناسان بر این باورند که تاریخ ایران از کوروش آغاز نشده، ایرانی‌ها دوره مهمی همچون عیلامی را در تاریخ خود دارند و به نوعی نام کوروش بازیچه ای برای ناسیونالیسم‌های افراطی شده است.
به گزارش خبرگزاری میراث فرهنگی؛ کامیار عبدی، باستان شناس امروز دوشنبه 24 آذر در یازدهمین همایش باستان شناسی ایران پیش از ارایه گزارش خود درباره "تمرکزگرایی و تفرق گرایی در حکومت عیلام در دشت شوشان در هزاره دوم قبل از میلاد" درباره فراموشی دوران‌های باستانی پیش از کوروش در ایران صحبت کرد.
عبدی با بیان اینکه ما ایرانی‌ها تاریخ 2 هزار ساله خود را فراموش کرده و بنا به دلایل سیاسی که از دوران پهلوی شروع شده، تنها به کوروش افتخار می‌کنیم، گفت: «در بسیاری از کتاب‌های تاریخی حتی در کتاب "تاریخ ایران باستان" نوشته حسن پیرنیا تنها چند پاراگراف به دوره عیلامی اختصاص داده شده است، به طوریکه به نظر می‌رسد، تاریخ ایران از کوروش آغاز شده است. این مسئله تنها به این کتاب ختم نمی‌شود، حتی بسیاری از کتاب‌هایی که درباره تاریخ ایران توسط غربی‌ها نوشته شده، اطلاعات محدودی درباره دوره عیلامی ها دارد».
عبدی این فراموشی را در شرایطی دانست که یکی از مهمترین دوره‌های تاریخ ایران یعنی عیلامی فراموش شده است.
این باستان شناس که مطالعات مفصلی درباره دوره عیلامی داشته، معتقد است که یکی از دلایل فراموشی این دوره تاریخی به حکومت پهلوی برمی‌گردد. برای اینکه این حکومت می‌خواست نامش با کوروش آمیخته شود و با نام او گره بخورد و برای همین هم جشن‌های 2500 ساله را راه انداخت. این تصور ایجاد شد که تاریخ ایران از کوروش شروع شده است.
عبدی بر این باور است که کوروش آدم بدی نیست اما این اندازه چالش بر سر نام او و بستن بسیاری از ایده‌آل‌ها به او چندان خوشایند نیست. از طرف دیگر به نوعی باعث ایجاد ناسیونالیسم افراطی شده و در مجلات و روزنامه ها بحث‌هایی پیش می‌آید که چندان منطبق با واقعیات تاریخی نیست.
او به وصیت‌نامه کوروش که به تازگی دست به دست می‌گردد، اشاره کرده و گفت:« اکنون بزرگان بسیاری که متخصص دوره هخامنشیان هستند، در این جمع حضور دارند و آن‌ها می‌توانند در مورد جعلی بودن این وصیت نامه اظهار نظر کنند».
کامیار عبدی پس از باز کردن بحث در مورد اهمیت تاریخ پیش از کوروش در ادامه سخنرانی گزارش خود را از "تمرکزگرایی و تفرق گرایی در حکومت عیلام در دشت شوشان در هزاره دوم قبل از میلاد" ارایه داد.
